BABALAR GÜNÜ

Pek çoğumuz için “baba” kelimesi sadece bir hitap değil, çocukluğumuzun sesi, gençliğimizin gölgesi, hayat yolculuğumuzun ilk rehberidir. Baba kelimesi, bazen bir dua, bazen de koca bir suskunluk demektir.

Baba, çoğu zaman fark edilmeden ama arkamızda dağ gibi durur ve biliriz ki o hep oradadır. Hayata karşı güven duygumuzdur o bizim. Babalar çoğu zaman duygularını kelimelerle değil, davranışlarıyla gösterir. Dilsiz bir sevgi vardır babalarda; suskun, güçlü ve derin.

Anneler çoğu zaman duygularını açıkça dile getirir, ama babalar… Onlar sevgi yerine nasihat verir, sarılmak yerine omzuna dokunur, “Seni seviyorum” demek yerine “Dikkat et kendine” der. Ve biz büyüdükçe o sözlerin altındaki sevgiyi okuruz, anlarız ve gözlerimiz dolar…

Zaman ilerledikçe babamızın gençliğini yüzümüzde görürüz. Konuşmalarımız, yürüyüşümüz, hatta suskunluğumuz bile ona benzer. Ve bir gün, “Ben babama benziyorum galiba” dediğimizde, o artık bir gölge değil, bir ışık olur içimizde.

Bir baba ne demektir bilir misiniz mesela?

Her şeyden önce evladını düşünmektir.

Güçlü görünmek ama içinde pamuk gibi yufka bir yürek taşımaktır.

Susmaktır çoğu zaman… Ama o suskunlukta nasihat vardır, dua vardır, yorgun bir sevgi vardır.                                                                                                            Köydeki babalar, bir çift çorap alabilmek için hayvan satar.

Şehirdeki babalar ise, çocuğunun okul masrafları için kendi montunu seneye erteler.                            Ülkemin hangi köşesine baksan, bir baba hikâyesi vardır.

 Sabah ezanıyla işine giden, çocuklarına helal lokma yedirmeye çalışan, evladını okutmak için kendi hayalini rafa kaldıran, zamanla yarışan ve zaman içinde yitip giden babalar…

Hepsi de hafızamızda birer iz bırakmıştır.                                         

Bugün arayanlar olacak, hediye alanlar, kucaklaşanlar… Ama Lütfen sadece hediye değil, bir “teşekkür” de verin onlara.

Bir “hakkını helal et” deyin.

Bir sarılın, sessizce…

Bir çay koyun, birlikte balkonda susun mesela.                                

Bazı çocuklar için babalar hâlâ hayatın merkezindedir.

Bazıları içinse kabristanda bir dua, eski bir fotoğraftaki tebessüm, bir çift nasırlı el hatırasıdır. Bazıları için Babalar Günü sadece bir hatıradır artık. Onlar için bu gün, göğe bakıp “Özledim baba…” demektir.

Ve bazı babalar için de bu gün sessiz bir bekleyiştir. Aranmayı bekleyen, hatırlanmayı dileyen kalplerdir onlar.

O yüzden bu özel günde, sadece hediyeler değil, vefa da taşımamız gerekir elimizde. Sadece kutlamak değil, anlamak, anlatmak ve helallik almak da gerekir. Çünkü bir gün, çok geç olabilir.

Babalar Günü vesilesiyle, başta aramızdan ayrılan tüm babalara rahmet; hayatta olanlara sağlık ve uzun ömür diliyorum. Ve çocuklarını baba gibi büyüten tüm annelere de saygı ve selamlarımı gönderiyorum. Sağlıcakla kalın…